Kerrigan

"baba" - "baba kiz diyaloglari" entryleriyle sözlüge girmeden tanimistim Kerrigan'i. Herkes babasini sever ama Kerrigan baska severdi.. Bilmem ki simdi yaninda midir ? Naas kelimesi hic bu kadar agir gelmemisti.. Sabah sabah tüm nesemi caldi gitti.

Velakin kendisi icin üzülmüyorum. Boyle bir durumda yakinlarinin durumunu düsünmek beni üzer. Bilmedigi bir seyi yapmadi, bilerek ölüme kostu Kerrigan. Yasam ile Ölüm arasindaki secimi cok az insan kendisi belirlemistir. Kerrigan bunlardan birisidir. Intihar'a bir övgü degil suphesiz ama yasamaya da aman aman bir güzelleme olmayacaktir. Bir secim bu, gittigin yolda istedigini alabilmissindir demek en iyisi.

Yasamda mutlu olmanin yolu mutsuzluktan gecer. Sürekli bir mutluluk ancak kavramsal acidan varligini sürdürür. Araya girmekle yükümlü mutsuzluklarin ömrü malasef daha uzun. Nerden baksan acidir yasam.. Kendisi,özü aci. Gittikce kuculen, yaslanan,gücsüzlesen, her bakimdan eksiye dogru giden bir hayatin ortalamasi mumkun mudur ki iyi olabilsin ? Ya da kendisi..

Ölüm nötr.. Üzülmüyorum Kerrigan icin.

Ama iste yapmayacaktin.. Ben ki iki mesaj kirintisi ve üzerine okudugum yazilar ile yakinlik kurmus iken böyleyim; digerleri nasildir ? Ve kimin bu kadar aciyi verme hakki vardir kendi huzuru, secimi adina..

Yakinlarina Sabir..

Güle güle Ayca..