Nsrddn Hoca!

Birazdan bir akrabamı ziyaret etmek için evden çıkıp karşıya geçeceğim. Uzak bir akraba olsa da benim için oldukça değerli bir insan.

Nasreddin Hoca çocuk kitapları almıştı bana, naylon futbol topunun yanı sıra..

İlkokul 1 ya da 2'ydi. zira Fatih Kolleji'nde bizi ziyarete gelmişti ve ben o okulda sadece bu iki sınıfı okumuştum.  Tam zamanını hatırlamıyorum.

Yatılı okuyorduk..

Bir gün ansızın birisi geldi. Santralden ablamla benim ismim çağrıldığında heyecanlanmıştık, ziyaretçiniz var diyordu o garip ses..  Aman allahım, ne mutluluktu öyle? İnsanoğlu kendisini birisi ziyarete geldi diye hava atar mı? Yanımdakilere yukarıdan bakıyordum santrale doğru giderken.  Yatılı okuyan bizlere herhangi birisinin ziyaretçi olarak gelmesi çok ciddi bir güç veriyordu. Nedenlerine daha sonra..

Ben dıdının dıdının dıdısının dıdısıyım diyerek kendisini tanıttı. Köyden okuyan adam az çıkardı, o da onlardan birisi olduğu için ismini çok iyi biliyorduk.  Lakin ilk defa tanıştık.  Bizler iki kardeş işte.. 7 ve 8 yaşlarında.. Ziyarete gelmiş ki kendisi İstanbul'da okuyordu..

Annemin dayısı vardı ki İzmir'de bir okula gönderilmemizin nedeniydi kendisi. İzmir'in sayılı zenginlerinden olan bir adam. Lakin İzmir'de geçirilen 13 yıllık yurt hayatı içerisinde bırakın bizi ziyaret etmesini evinde dahi bir gün kalmış değiliz.

Bu abi geldi. Bizi her şeyden önce dışarı çıkardı, büyük bir olaydı bizim için. Parka götürdü ablamla beni. Dönüşte Nasreddin hoca kitaplarıyla beraber naylondan futbol toplarından aldı. Yurda dönüşümüz muhteşemdi, havamız bin beş yüz..

Hiç unutur muyum?

Şimdi yaklaşık bilmem kaç yıl sonra çağırdı, gidiyoruz.

Şunu demek istiyorum size: Çocukların 6 ya da 7 yaşında olması sıklıkla büyük yanılgılara yol açar. gereğinden fazla küçümsenir. 30 küsur yıllık hayatın içerisinde bilmem kaç yıl sonra şu anı unutmam mümkün değilse o  zaman siz de çocuklara karşı yaklaşımınızda dikkat edin ve aslında  karşınızda çocuk yok..