Sneijder Transferi Hakkında

Galatasaray uzun zamandır olumlu haber beklediği büyük transferini sonlandırdı. Wesley Senijder sonunda 3.5 yıllık imzayı attı. Bu transfer pek çok açıdan masaya yatırılıp derin bir şekilde analiz edilebilir. Maliyetinin büyüklüğü, isminin doğurduğu beklenti ve sonrasında yaşanacak olanlarla beraber nerden bakarsanız üzerinde konuşulması gereken bir yatırım.

Maliyetinden başlamak gerekir..  Öncelikli kulüplerin maliyetli futbolcu alma politikası karakteri ve imkânları ölçüsünde değerlendirilir. Burada genel geçer her kulübe özgü bir doğrudan bahsedemeyiz ve daha çok “doğru” koşullara göre ancak geçerlilik kazanır.  Borussia Dortmund uzunca bir zaman bugünkü Beşiktaş’a benzer şekilde genç ve ucuz oyunculara yatırım yaparak başarı kazandı ama son üç Şampiyonlar Ligi sezonunun ikisinde final oynamış Bayern Münih en ideal kadrosunu oluşturduğu anda dahi 40 milyon tek bir transfere harcama yapmaktan çekinmiyor. Demek istediğim odur ki Real Madrid yıldızları alarak, Barcelona altyapısına yönelerek, Dortmund gençleri parlatarak ve Bayern hepsini aynı anda yaparak başarılı olabiliyor. Galatasaray tarihinde bu ve benzer yıldızları almış ve fakat bunların çok azından istediği verimi alabilmiştir.

TERİM VE GARANTİ TRANSFER POLİTİKASI

Son dönemde Fatih Terim ile beraber “garanti transfer politikası” çok net bir şekilde kendisini gösterdi. Melo  ve  Muslera Serie A’dan, Eboue, Elmander Premier Lig’den, Ujfalusi ise La Liga’dan alındı. İspanya milli takımı ile Türkiye’ye gol atan Riera’nın ise hem La Liga hem de Premier Lig tecrübesi vardı. Biz diğer türlüsünü başaramıyoruz. Ben bu takımı yönetiyor olsam ya da olması gereken nedir derseniz genç yetenek keşfine devam edilmesi, sıklıkla denenmesi taraftarıyım ve fakat yapılamıyorsa da “mağlubiyeti” kabul edip “garanti seçimlere” yönelmek daha mantıklıdır. Umut dahi Fransa’dan ve gol kralı Burak Yılmaz, Alex’in Türkiye’nin en iyi oyuncusu dediği Selçuk..  Keza Real Madrid’den Hamit Altıntop.. Hepsi  garanti transfer.  Dikkat edin Fatih Terim’e ait özel bir transfer olan Amrabat çok kötü olmasa da hayal kırıklığı yarattığından bahsedebiliriz. 96-00’e gidersek eğer başarıları yine Hagi, Popescu, Tafarel gibi “garanti seçim” olan oyuncularla sağladığını görebiliyoruz. Terim belki  “yabancı” konusunda  yeni yıldız yaratmıyor ama potansiyeli olan oyunculardan da diğerlerinin aksine verim almayı çok iyi başarıyor. Onların saygı duyacağı bir uluslararası bir isim olmasının yanı sıra bu gibi egosu şişmiş oyuncuları yönetebiliyor.   Bu transferler görünürde “sıfır risk” gibi değerlendirilse de elde patlaması kuvvetle muhtemel. Melo konusunda başka bir teknik direktör olsaydı bu oyuncu bu ülkeden erken bir şekilde gitmiş, maliyeti de bir hayli konu edilmiş olacaktı. Risk belki genç yetenekten daha fazla burada.. Ama Terim bu riskleri alarak yürüdü ve 1.5 yıldır başarılı olduğu konusunda şüphe yok..

ARTIK İŞ SNEİJDER’DA DEĞİL YÖNETİMDE!

 Burada bu parayı verip oyuncuyu almak basit bir planın birinci parçasıdır. İkincisi ve her şeyin başında bu oyuncudan verim alabilecek organizasyonu gerçekleştirebilmektir.  Şampiyonlar Ligi’nde son 16’ya kalmış bir takım Galatasaray gibi bir markayla parası da varsa Sneijder’ı da getirir, Kaka’yı da. Burada Sneijder’ın saçma sapan haberlere konu olup öne çıkarılacağı için ben şimdiden iddia ediyorum; suçu yok. Neden derseniz eğer; Lincoln’e benzer bir tablo var.  Benim o dönem üzerinde durduğum konu da buydu. Bir oyuncu sizden önceki altı-yedi yıl boyunca istikrarlı bir şekilde oynamış, takıma katkı sağlamış ve size gelince sorun yaşıyorsa bu sorunun sizden kaynaklandığına dair önemli bir veridir.  Lincoln misal her ne kadar Fenerbahçe’ye Şampiyonlar Ligi’nde goller atıp gözümüzün önünde oynamış olsa da daha çok benim görebildiğim bir oyuncuydu. Burada Sneijder’in kalitesini, geçmişinde yıllar boyu üst düzey takımlarda sergilediği performansı artık tüm Türkiye biliyor. Mesele bu oyuncu ne olursa, nasıl bir karaktere sahip olursa olsun “verim alma becerisi” göstermektir.

GİTTİĞİ HER TAKIMDA BAŞARILI OLDU

Sneijder  bir Quaresma değil her şeyden önce.  Q7’nin yedek olup kadroya giremediği noktada Sneijder takımı Şampiyonlar Ligi Kupası’nı kaldırmasında büyük rol oynamış değerli bir oyuncu. Q7 ile Portekizin başarısı olmadı belki ama Sneijder ile Hollanda Dünya Kupası’nda final oynamış ve Messi’nin aldığı Ballon D’or’u pek çok kişi  o dönem Sneijder’ın alması gerektiğini iddia etmiştir.  Lig+Kupa+Şampiyonlar Ligi+ Dünya Kupası Finali oynaması nedeniyle. Bu oyuncu Ajax’ta döktürmüş, rekor bir ücretle Real Madrid’e gidip orada da Bernd Schuster yönetiminde Şampiyonluk yaşamış ve hemen sonrasında İnter ile yine Şampiyon olup Şampiyonlar Ligi’ni kaldırmıştır. Yıllık ücreti nedeniyle kulübün tasarruf politikası çerçevesinde satılmış. Bilmem kaç yıldır dünyanın bütün devlerinde sorunsuz oynayan oyuncu burada sorun yaşıyorsa doğru yönetim olmadığı içindir. Bugün Dünya üzerinde sayılı milli takımların başında gelen Hollanda’nın da on numarası, kaptanı. Sezon başında kontratı uzatılmak istenilmiş ve yıllık 6 milyon euro kazancını 4 milyona çekmeyen Sneijder kadro dışı kalıp satıldı. 

MALİYET HESABI

Genel maliyetine gelirsek eğer;  Sezon başı 22 milyon euro transfer harcaması yapan Galatasaray  yarım sezonda Şampiyonlar Ligi’nden 27.5 milyon euro para kazanmıştır.  3.5 yıl boyunca aşı tutarsa Galatasaray’ın “sadece” Şampiyonlar Ligi’ne abone olduğunda kazanacağı para kabaca 100 milyonu bulabilir.  Galatasaray ligde olağan kadrosu ve yatırımıyla 1. Ve 2. Sıra arasında gidip geliyor. Bir önemli destek gelirse eğer daimi birinciliği ve Şampiyonlar Ligi aboneliği ile bu parayı misli misli kazanır. Bu birinci ya da ikinci olma arasında geçen sene 30 milyon euro fark vardı. Eğer sezon başı Hamit konusunda “maliyet” hesabı yapılsaydı belki bugün Şampiyonlar Ligi’nde ikinci tur dahi olmayacak, o maliyetin fazlasını kasasına koyamayacaktı kulüp. Bu açıdan da yaklaşarak Sneijder’in maliyeti ancak Sneijder bu ülkeden giderken yapılmalı. Risk olduğu aşikar.. Elde patlama, verim alamama gibi durumlar da söz konusudur ama ben bonservise verilen parayı fazla bulmuyorum zira anlaşmazlık olduğu vakit böyle kariyeri olan bir adamı bonservisiyle satmak çok da imkansız olmamalı. Bugün aynı parayı Amrabat’a vermiş Galatasaray’ın şu koşullarda Faslı oyuncunun satışından 7.5 milyon kazanması çok zor ve fakat Türkiye’de ayağına top değmese, rezil bir performans sergilese  dahi seneye Sneijder’e en az 5 milyon verecek pek çok Avrupa Kulübü vardır gibi düşünebiliriz.

İYİ FUTBOLCU'YU İNTER NEDEN SATSIN?

Böyle düşünülseydi eğer o zaman Barça’dan Hagi’yi de almak büyük hata olurdu. Daha başka güzel bir örnek var aslında. Perez gidip Real Madrid’e Ronaldo, Kaka ve Xabi Alanso’yu aldı ve Robben ile Sneijder’i  ya da kabaca Hollandalıları sattı. Sonuç ne oldu? Robben ile Sneijder 2010 Şampiyonlar Ligi finalinde karşı karşıya oynarken Real Madrid de TV’den bu oyuncuları  izledi. Aynı yılın sonunda yine bu iki oyuncu Dünya Kupası finali oynadı v.s. Daha başka bir örnek Milan’ın Pirlo’yu Juve’ye satması ve bu oyuncunun muhteşem performansı ile Juventus 50 maç ligde yenilmedi, Şampiyon oldu, Avrupa Şampiyonası’nda finale taşıdı İtaya’yı v.s. Bunlar önemsiz.   Misal Avrupa Kulüplerinin gözden çıkardığı üstelik yaşlı ama işbilir savunma oyuncuları bu ülkede çok önemli rollere sahip olabilir.   Biz Avrupa değiliz ve bu ülke futbolunun ihtiyaçları da Avrupa’ya göre farklı olması gayet olağan.  Daha önceki söylemi tekrar edeyim; Avrupa Futbolu’nun Alex’e ihtiyacı olmaması, senin Alex’le tonlarca gol atıp İnter’i burada madara etmene engel olmadı. Şampiyonlar Ligi’nde çeyrek final oynadın v.s. Ki Sneijder Schalke'de Liverpool'da ya da Bayern Münih'te de rahatlıkla iş yapar, bu çok başka.

ASIL PROBLEM SAVUNMADA MI?

Hayır değil.  Geçen sene çok fazla üzerinde durdum. Galatasaray bir hücum takımı değil. Topa rakibine oranla çok daha fazla sahip olsa da ürettikleri pozisyon sayısı açısından hücum takımı diyemiyoruz.  Şu kadro içerisinde mümkün değil bu.  Geçen sene Melo-Selçuk’un ekstrem bir “hücum” performansı oldu, frikikler, uzaktan şutlar, orasına burasına çarpan toplar girdi kaleye ve  kariyer ortalamasının dışında gol sayıları oluştu.   Şöyle bir bakalım kadro yapılanmasına. Melo-Selçuk-Hamit-Emre Çolak/Amrabat..  İki santrfor’un dışında kalan bölgede Galatasaray’ın gole yönelik tek bir adamı yok!  Kabul etmek gerekir ki Amrabat yanlış tercih oldu. Bugünkü futbolunu iyileştirse dahi kenar forvet olmadığı için yanlış hamledir. Söylenmeye devam ederim ben zira zamanında ilgilenilen ve bugün Frankfurt’da oynayan 1 milyonluk Takashi İnui alınsaydı eğer hem 6 milyon kar yapılırdı hem de 6-7 gol de fazladan olurdu. Amrabat kenar forvet görünümlü kanat adamı.  Çift santrforlu Galatasaray takımı doğru bir şekilde dizayn edilmiş 4-2-3-1 dizilimi ile sahaya çıkan bir takıma göre çok daha “defansif” karakterlidir.  Diğer takımın gole yönelik 4 oyuncusu varken senin daha dar bir alana sıkışmış sadece “iki” oyuncun var. Avrupa’da orta ikilisi iki defansif orta sahadan oluşan düz 4-4-2’ler sıklıkla kontra takımlarının sahiplendiği ve oynadığı bir oyun düzenidir.  Ancak baklava –bir çapa bir on numara- 4-4-2 gerçek anlamda toplum algısında var olan hücumcu bir 4-4-2 takımı olur. Bu da Sneijder’la mümkün zira Selçuk asla ve asla bir on numara değildir.   Galatasaray’ın sorunu hücum yetersizliğidir. Kapılan topların üretilemeyen pozisyonlarında yerlerini terk eden, hücuma destek veren oyunculardan doğan savunma boşlukları da unutulmamalıdır. Melo muazzam bir “defansif orta saha” dır  ama bu hücum kıtlığında ön alana yakın şekilde merkezde de vaktinin büyük bir kısmını geçiriyor.   Merkezle iletişimi sınırlı olan kenar adamları bekleri kendisine her hücumda zorunlu kılarak geride açıklar doğuruyor.. Hücumun yetersizliği aynı zamanda savunmaya da yansıyor. Elbette Ujfalusi gibi “savunmanın şefi” olan bir oyuncu eksikliği ve sol bek sıkıntısı da büyük sorun ama “asıl sorun” değil. Onlar olsaydı da Galatasaray bu belki daha az gol yerdi ama daha fazla atamazdı. Bu takımın çok net üretkenlik sorunu vardır, gol pozisyonu açısından sıklıkla kısır geçiyor maçları bir iki istisnai ve özel motivasyon gerektiren maçlar hariç.

SNEİJDER GELDİĞİNDE SİSTEM..

Her şeyden önce sistem değişecek. Baklava 4-4-2 her zaman bir seçenek olarak kalacak bu çok başka.

Sneijder 2010 Hollanda’da 4-2-3-1’in ön üçlüsünün merkezinde oynuyordu. Ama bu blogda yapılan analizde özenle üzerinde durulan nokta Hollanda diziliminin Almanya’nın 4-2-3-1’inden en önemli farkı Sneijder’in gerideki ikiliye yardım ederek oyun kuruculuk rolünde etkin olması olarak yazmış çizmiştik. Şimdi çıkarıp bulamam bu yazıyı lakin kabaca  4-3-3’e evriliyordu 2010 Hollanda’sı. Sneijder  gerideki iki kazmanın oyun kurma yetersizliğinden ortada farklı role bürünüyordu. Almanya’da Schweinsteiger ve Khedira  organizasyonu Mesut’u önde tutarken Hollanda  da Sneijder geriye gelip oyun kurmak, presi kıracak pas organizasyonlarının içerisinde bulunmak durumunda kalıyordu. Burada Selçuk-Melo ikilisi  Sneijder’i geri çekmeyecek şekilde oyun kurabilir ve Sneijder çok daha aktif bir şekilde ön alanda işlerlik kazanabilir.  Melo-Selçuk-Sneijder kaçınılmaz olandır. Sorun öndeki üçlünün nasıl olacağı.. Sneijder’ın sağına Hamit ve soluna Amrabat’ı asimetrik bir şekilde yerleştirirseniz sorun çıkabilir. Hamit açıkça söylemek gerekirse 4-4-2’nin sağı hariç diğer bütün sistemlerde sadece sağ bek olarak verimli olabilir. Şahsi fikrimi sorarsanız eğer Terim 4-4-1-1 ya da 4-1-4-1 oynayacaktır. Zira Engin, Emre, Hamit ve Amrabat gibi kenarda oynayacak oyuncuların kenar forvet olmamasının sıkıntısını çekecek, başka da yolu olmayacaktır. Baklava 4-4-2 için Melo ya da Selçuk’tan birisini kurban vermesi gerekir ki çok mümkün gözükmüyor. 

TARAFTAR KARŞILAŞMASI

Bu neyi gösterir? Dışarıdan bakan insan bu manzarayı nasıl yorumlar? Galatasaray ya da X kulüp ne kadar küçük mü der yoksa futbol delisi bir ülkenin çılgın taraftar grupları mı? Yurt dışında bu haberler sıklıkla yorumlandı ve sonunda hemen herkes bu ülkede futbolun ne kadar önemli olduğuna dair analiz edip geçti. neden böylesine bir küçüklük büyüklük kompleksi içerisinde oluyor insanlar anlamlandırmak güç. bu yorumları yapanların kişilik analizine baktığınızda çok derin bir ego göreceksiniz zira ancak bu maneviyata sahip insanlar bu eziklik yorumunu yaparlar.. Yüzde 95 garanti veriyorum size. Bu ülkenin futbol kültüründe böyle bir şey var ve umarım uzun yıllar bu heyecanı korur, bu geleneği de yaşatırız.. Başka yerde olmaması ya da bu kadar heyecan yaratılmaması da daha hoş..  Yıllar geçse de bu anları unutmazlar, derin izler bırakır zira taraftar böyle.. Başka yerde yok olması da güzel.. çok güzel..