Ingiltere - U.S.A : 1-1

90 Dünya Kupasi Turnuvalara girisimdir. Tam anlamiyla bütün maclarini izlemis, sonuna kadar heyecani yasamistim babamla beraber.. O gün bugündür bir kez olsun tutamadigim, sempatiyle yaklasamadigim takimdir ingiltere. Bunda muhakkak ki babamin da etkisi oldukca fazla. Tek tek futbolculari topladiginizda üc kere bes kere turnuvanin favorisi olur iken benim dönemimde bir kez olsun güzel futbol oynayip gönülleri fethettigini hatirlamam. Simdi yorumculari dinliyorum, yine diyor eskiye döndüler, geriden uzun toplarla vesaire.. Ne zaman o eski günlerden ciktilar ki ? Bir tane Gerrard gibi bir oyuncuyu Almanya milli takiminin tamamini degismezsiniz ya da Rooney.. Tek tek baktiginizda birazcicik kötü diyebileceginiz bir oyuncu dahi yok ve toplamindan cikan ses vuvuzeladan beter.! Böyle basladi ve her zaman puan kaybetmelerinden, ilk turda elenmelerinden de keyif alirim, yalan yok haci.. durum bu.!



Tüm bu antipatik görüntüsüne ragmen hakkini vermek gerekir ki geleneklerine, degerlerine bagli, dejenere olmamis bir futbol kültürüne sahip. Dün neyse bugün de odur. Lampard ve Gerrard'a ragmen orta sahasiz, uzun toplarla rakip ceza sahasina inen ve her daim fizikleri kuvvetli, alt yapisi saglam oyunculardan düz bir futbol ortaya konulmasi söz konusu. Yakin arkadaslardan seveni filan coktur diyecegim ama Dünya Kupasinin tadi taraf olmaktan ve bazen de böyle yaklasimlarla keyifli hale gelir.. Su kaleci hatasinin üzerine bir üst turda Almanya'ya penaltilar sonucu elendi mi tamamdir, geregini yerine getirmis olurlar..



Maca gelirsek; Her iki takim da tipik 4-4-2 ile basladi. Ingiltere Barry'nin yoklugunda Gerrard-Lampard ikilisiyle basladi ki tüm ülke bu ikilinin birlikte olusturacagi uyumdan cok da memnun degil. Bunun aksini kanitlarcasina maca basladilar ve her ikisinin de ucundan tutup Heskey ile girisilen verkactan dogan bir gole imza attilar.. Emile Heskey, oynadigi 59 milli macta sadece 7 gol atar iken en önemli rakibi Peter Crouch ise 38 milli macta 21 gol gibi oldukca yüksek bir yüzdeye sahip idi. Bu gol Capello'nun onu neden aldiginin belki de en önemli göstergesiydi. Oyun ici fizikli Amerikan defansina karsi olabilecek en iyi secimdi.. Golden cok gole giden yolun insa eden adam olarak kadroya girdi ve bana göre cok basarili bir mac cikarmistir..

Golden sonra her sey farklilasti. Amerika, Ingiltere'nin üzerine gitti. Ortalar, Donovan'in sutu derken baskiyi kurdu ve bu baskinin kurulmasinda Amerikanin Bundesligist futbolcusu sag bek Cherundolo'nun katkisi oldukca fazlaydi. Millner'in disari alinmasinin nedeni biraz da bu oyuncunun hucuma cikisinin engellenememesi nedeniyle gerceklesmistir. Millner hucumda da pasif kalir iken Lennon, Roadrunner lakabinin hakkini verircesine Glen Johnson ile o kulvari kullanarak cesitli aksiyonlar üretti. Öyle bir hizlandi ki bir ara, hayran kaldim ben.. Final pasi sorunu yasamasalar buradan rahatlikla iki gol daha cikarip galip gelebilirdi Ingiltere..



Belki de tam bu zamanlarda Gerrard-Lampard uyumsuzlugu kendisini göstermistirSadece gol attigi icin degil macin tamamina yakininda Gerrard bir sekilde kalitesini ortaya koyar iken Lampard gibi cok zeki bir futbol adamindan golün olusumu disinda harika bir kac sutunu izleyebildik sadece.. Bu da Gerrard ve daha dogrusu takim ile birlikte bir uyum gelistirememenin bir sonucudur.

Gerrard-Lampard ikilisine tek tek baktiginiz vakit oyun icerisinde cok da kötü secimler yapip felaket bir performans ortaya koymadilar lakin orta sahaya ne kadar hakim oldu Ingiltere ? Top yüzdesine bakin.. Glen Johnson- Lennon uyumuydu en büyük hucum silahi.. Iki orta saha bekleri ve önlerinde oynayan Rooney ile bir takim olamadilar. Oyunun hemen hicbir aninda yüzde yüz bir baski ve üstünlük de kurulamadi. Heskey'in fizigine yüklenilen uzun toplar, ingiliz orta sahasinin en önemli silahi oldu. Ingiltere böyle güclü iki yönlü oynayan adaminin oldugu yerde dahi gelenegini bozmadi.. Merkeze oyunun sistemi tasinamadi. Bilincli bir secim olmasi da ihtimal dahilinde lakin önde oyunu kuramazsaniz ve orta sahaniz da size baskiyi getiremezse oynun kontrolünü ele geciremezsiniz.. Ingiltere de bunu mac boyunca Amerika karsisinda hicbir zaman basaramamistir..



Amerika milli takiminda ise cok güzel performanslar ve dönem dönem de olsa güzel oyun söz konusuydu. Donovan'in 124.milli maci olmasi ve bu ülkenin futbol kahramanligina yakisir bir sekilde sahada yer almasi ya da Onyevu'nun , Altidore'un performanslari müthis ve fakat üzerinde durulmasi gereken 22 yasindan bu yana Antrenörlük meslegi ile hasir nesir olup teorik futbol zekasi üst düzeyde olan teknik direktör Bob Bradley ve onun sahadaki oglu-beyni Gladbach'in Michael Bradley'i. Baba-Ogul Amerikayi Dünya Futboluna ortak etme cabasinda.. Bradley'den böyle bir performansi ben tüm sezon icerisinde Bundesligada göremedim ki Hollanda'dan geldiginde cok cok umutluydum.. Bundesligada da hicbir zaman ortalamanin altina düsmese de ilk defa burada beynini, futbol aklini bize gösterdi. Ona uyum saglayacak iki isim daha olsaydi belki isler biraz daha baska olurdu gibi.. Ilerleyen haftalarda bu formunu sürdürüp gercek bir saha ici lideri olabilecek midir görecegiz.. Ilk defa Amerika ile ilgili bir seyi gönülden destekledim desek yanlis olmaz sanirim.. Güzel bir oyun, keyifli bir aksamdi..