R’leri söyleyemeyen Özdemir Asaf, bir gün taksiye biner. Taksici: “Buyyun Neyeye” der.
Taksici de R’leri söyleyemeyen birisidir.
Özdemir Asaf, “Kayaköy” derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini sanacağı için, “Eminönü” der. Karaköy’de inmesi gereken Özdemir Asaf, Eminönün’de iner ve Karaköy’e yürür.
Taksici de R’leri söyleyemeyen birisidir.
Özdemir Asaf, “Kayaköy” derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini sanacağı için, “Eminönü” der. Karaköy’de inmesi gereken Özdemir Asaf, Eminönün’de iner ve Karaköy’e yürür.
4 yorum:
okur okumaz gözlerim bir yerde lke butonu aradı ama bulamadı. Liked..
Bu türden bir empati dışarıdan hoş, şık görünüyor, ki kesinlikle öyle, ama insanın da ömründen götürüyor, saçlarını beyazlatıyor. Çünkü bu gibi örnekler hayatınızdaki en basitlerinden biri oluyor ve çok daha ağır empatiler yapıyor insan. Bunun sonucunda da ömründen götüren yine kendisi oluyor kişinin. Empati yapmadığın tek varlığın kendin olduğunu farkediyorsun. Tecrübeyle sabit...
erwin: Haklısın kesinlikle..
Yorum Gönder