Tombi ve Futbol Topu.!

$imdi köy baskaydi.. degi$ik.. kendi icerisinde apayri bir dünyaydi aslinda. Yemekleri baska, dili ba$ka, insanlara yaklasimi, iletisimi, kurallari her seyi.. Gözümü alamanyanin Weiden sehrinde acmisim ama kendimi köyde bildim ilk.. biliyin mi geliyin mi diye diye cocukluga adimimizi atar iken on kilometre uzagimdaki bugün biraz daha büyük köy olarak adlandirdigim balikesir sehir merkezi bile korkuturdu beni.. Sabahin köründe gidilen o binalar yiginindan aksami bulmadan geri dönerdik ki bu bile cok fazlaydi bana.. Oldugum yerden disari cikmak istemezdim zira o yerde mutluydum da cok.. ilkokula baslayinca bes sinifa bir ogretmenin ayni anda hocalik etmesine güvenememis olacaklar ki aldilar götürdüler o korktugum sehrin de sehrine; izmire.. Gidilen yerin Izmir oldugu yetmezmis gibi bir de özel okul ve onun yatilisi.. Ben sehirdeki bizden cok da farkli olmayan insanlarla dahi anlasamaz iken izmir gibi bir sehrin bir miktar parasi olangillerinin arasina düstüm ki yasam gercekten üstelik birden zorlasiverdi bizim icin..

Baslarda varolan temel ihtiyaclarimizi dahi karsilayamiyorduk. Konusamiyoruz, konussak anlasilamiyoruz, verilen üc ögün yemegin ikisini yiyemiyoruz filan.. Köy nasil dogdugum yerden cok farkliysa burasi da köyden.. Degisim postunda da durmustuk üzerinde.. ordan oraya. Kötü olan su ki yemek problemi ciddi bir sorun haline geliyordu.. Harclik veriliyordu bize lakin aileniz size hangi parayi yatirirsa yatirsin onlar üc ögün yemegi de yediginizi hesap ederek size kendilerinin belirledigi bir miktar para veriyordu ki bir cay bir de biskuviye ancak yetiyordu..

Lahana,pirasa,bamya,maydonuzlubi$ey, iskembe corbasi (sabahlari verilirdi) karnibahar ve daha sayamayacagim haslanmis baligin da oldugu tonla yemek cikinca biz o gün ac kaliyorduk.. Su kesin ki ilkokul birden orta sona kadar olan döneme damgasini vuran hissiyat nedir derseniz aclik derim.Yaz ve onbes gün tatillerinde gidilen köyün dönüs asamasinda konu komsu akraba dedeniz filan para verirdi ki bir aylik harcliginizin toplamindan fazlaydi lakin ona dahi okul yönetimi el koyardi ve hadi yine cay-biskuvi ikilisi derdi bize.. O kantinde biskuvi haric her seye öyle bir hayranlikla/aclikla bakardik ki onlari elde etmek icin cesitli yollar kesfetmek zorunda kaldim.. Bakardik diyorum zira tek basima degilim, ablam, bu cumartesi dügününe gidecegim emmoglu filan da var.. bir iki yil sonra onlarin hepsi gitti biz bir iki matematik sorusunu digerlerinden erken cözdük diye kaldik. Büyük gelecegim varmis benim, büyük adam olacakmisim filan.. ben size söyleyeyim o büyük gelecegi: 30 yasina ramak kaldi ve ben hala ögrenciyim.. 25 yildir okuyorum/yerimde sayiyorum..

Bir gün duyduk ki Tombi futbol topu veriyormus, her yerde dönen geyik buydu. Nedir bu futbol topu ? Yurda geldik bir insanoglunu futbol oynarken görmedim, köyde de görmedim.. Ya$ alti. Ama tombi cok baska, bir kac kez aldik ettik.. Yatili olmanin sizi farkli kilmasinin dogal sonucu olarak sinifa liderlik edip herkesi futbol topuna daha dogrusu tombi almaya yönlendirdim.. Her öglen elbette benim icerisinde bulunmadigim buyuk bir cogunluk tombi almaya, futbol topunu kazanmaya sartlanmisti.. inanilmazdi.. Bol bol tombi yedim o dönem.. Ister pirasa ciksin isterse de gördügümde midemi kaldiran kafasi yerinde haslanmis balik.. mis gibi tombileri götürüyorduk taa ki ugursuzun birisi "futbol topu ciktiiiiiiiiii" diye bagirinciya kadar.. Büyük asklar kavgayla baslarmis, saglam bir küfürü bastim icimden o kazanilan futbol topuna.. O ne ? Herkes bana kosuyor, futbol topu kazandiniz ibareli karti elime tutusturup muzaffer komutan edasinda yerlerine oturdular.. Kendisine verilen görevi basariyla yerine getirmis devlet memuru gibi cekildiler köselerine.. Kalakaldik tombinin futbol topu hediyesi ve acligimizla basbasa..

Aksam kantine inip kantinci amcadan hayatimin ilk hediyesini aldim. Bir futbol topu.. Yemek sonrasi verilen bir ara vardir bizde.. Yazin aydinliktir bu ara kisin karanlik.. Isiklar acikti o dönem yeni yeni kararmaya baslamis havada ve ben diktim topu yukariya.. tüm yatili kosturduk pesinden.. Bu ne bir macti ne de kendi icerisinde bir oyun. $ölen.. Cokca kez topu karsima alip iska vuruslarla senlendirdim bu futbolla tanisma animi ve i$te her sey böyle basladi..

Oynanilan topun icerigini algilayamiyorduk henüz ama maclari da seyretmeye basladim o dönem.. Bir Galatasaray macinda Simovic'e tav olduk.. Futbol oynamadigimizdan dolayi kalede durani daha iyi kavrayabiliyorduk. Futbol böyle bir sey, alti yasindaki veletin dahi hakkinda yorum yapabilecegi bir oyun. Güzel kaleci bak diye takildim pesine Zoran Simovic ve haliyle Galatasarayimin.. Öyle ki baska bir okulun baska bir yurdunda az cok izleyebildigimiz programlar arasinda olan Haftasonu programinin cigdem soyadiniunuttumsimdi nin sundugu 900 saniyelik kismina konuk olacagini ögrendigimde zaman gecmedi benim icin.. Psikopata baglamisim artik.. En basitinden bir Ankaragücü macinda penalti oldu.. Sortuyla kalede Simovic'in , topa oldukca kötü vurus yapan oyuncunun penaltisini kurtardigi andaki sevincimin degeri Galatasaray'in UEFA kupasini almasina esdegerdir.. öyleydi dönem itibari ile..

Monaco macini ben radyodan dinledim.. Basimizda belletmen adi altinda bugün bulsam tekme tokat girecegim veletlerden birisi maci dinliyordu. Iki parca esyayi dahi koyamayacaginiz düzenekte yapilmis o bilindik demir dolaplardan kendisine oda yapilmis ve o dolaplarin üzerinde radyo..Biz de yataktan yataga gecip dibine yerlesmisiz radyonun.. Can kulagiyla maci dinliyoruz.. Prekazi o golü attiginda öyle bir bagirdim ki tüm yurt ayaklandi. Akabinde elbette elimizi düz tutup parmak uclarimizi birlestirerek karsiladigimiz belletmenin cetvel darbeleri ile senlendirdik monaco zaferini.. Vurdukca gülümsüyordum ki hayatimin en uzun yurt dayagini yedim o gece ama yüzümde gülümseme hicbir sekilde sonlandirilamadi.. Bugün en anlamli Galatasaray zaferi sonrasi gelen dandik bir haber beni futboldan koparip rahatlikla cok baska dünyanin icerisine cekebiliyor iken o günlerde böyle bir $ey mümkün degildi.. Futbol her seydi..

Neden ?

Cünkü baska bir seyimiz yoktu.. Cok genis alana futbolu yerlestirmistik. Yasamin pek cok bölgesinde konunun disinda kaliyorduk. Gelecegin tikileri arasinda pek cok konuda izole bir yasam sürüyorduk. varimiz yogumuz etüt-futbol-etüt-futbol-okul.. Sadece uzun onbes gün tatillerinde memlekete giderdik de orasi da köy.. Anlatacak cok fazla bir seyimiz yoktu disarisina dair. Ekinin nasil bicildigiyle ya da massey traktörleri ile pek kimse ilgilenmezdi.. Insanlar evlerine gidiyor, misafirleri geliyor, atari oynuyorlar ya da disarida bir sürü aktiviteye istirak ediyorlardi. Öyle ki bir süre sonra yurttan kacmalar basladiginda sürekli sinemaya gittim. Sinemanin pek cok güzelligi olsa da sürekli duydugumuz ve hic gidemedigimiz bir "aktivite" olmasi da önemlidir bu secimde.. Normallestiriyorduk kendimizi.. Öyle bir dislanmislik hissiyati vardi ki her sinema biraz daha siradan bir insana dogru götürüyordu sanki.. Onlar o dönem yasadiklarini anlatiyordu bize hava atiyor gibi geliyordu. Sinemaya gitmenin haya atilmak olarak algilandigi bir cocukluktur iste yurt hayati..


Futbola yeteneklisin derlerdi özellikle almanyada lisansiz bir sekilde köy takiminin antrenmanlarinda/maclarinda cosar iken.. Bunun yetenek ile ilgisi filan en azindan sanildigi kadar yok. Basketbol örnegi belki cok seyi daha iyi anlatir. Babam binlerce kilometre öteden futbola olan tutkuma karsi öyle bir savas acmisti ki basit bir sinif maci icin yetmis iki insani ayri ayri yere konuslandirip hocalardan kacarak ancak oynayabiliyordum. Zorunluluktan/caresizlikten basketbola yöneldik ortaokul yillarinda.. Siniftakiler havali turnikeler, üclükler atar iken biz en basindan basladik i$e.. Lakin iste mesele budur; sen saat üc olduguna servisine binip evine gidersin ben o potalarla basbasa kalirim.. Kucuk teneffüslerde futbol sahasinda beden dersi ya da cok baska bir aktivite yapildigi vakit biz basketbol oynardik yapacak baska bir sey olmadigindan.. O durumda takim kurulma asamasinda esantiyon niyetine herhangi bir takima itiliverirdik.. basketbola zorunlu yönelimden sonra isler biraz degisti. Sen elli kere o potaya atis yapiyorsun ben bes bin kere.. Cok kisa bir süre sonra takim kuran pozisyona gectik zira insanlar beni paslayamiyordu.. Öyle oldu ki lakabimiz "ezberci" oldu ve ortaokul takimina secildim sirtimda 7 numarali naumoski formasiyla.. Takim yari finale kadar yükselip arda vekiloglunun da oynadigi karsiyaka lisesine elendi lakin bendeniz tüm bu maclarin toplaminda sadece "2" sayi atabildim zira potalar degismisti.. Baska acidan alti aylik bir basketbol gecmisiyle futbolda hicbir zaman yapamadigimi basardim aslinda.. Lisans.. Demek istedigim sudur ki bizim baska sansimiz yoktu. Iki saha vardi ya ona ya buna gidecektik.. En az tercih ettigimizde dahi basarisiz olma ihtimali cok azdi.. O dönem kitap okumaya baslasaydim bugün nobeli kazanmistim bu yasimda, gitar calmaya o dönem baslayabilseydim bugün paco de lucia ile saniyede kac nota basiyor konusunda yarisiyor olurduk.. Ne kitap ne müzik ne de baska bir sey.. Biz okula gittik, futbol oynadik, ders calistik, futbol maci seyrettik.. Ha bunlarin disinda bir de yine basimizda duran zibidilerden dolayi Perihan Abla'yi seyrettik.. William Tell vardi fileli saha gibi cok az yüzünü görürdük.. koca koca yillarin özeti iste budur..


Icerisinde "aclik" gibi hissiyatlarin da betimlendigi bu dönemler toplamda "kötü" degildi. Bir denge her daim vardi süphesiz.. Delicesine asik oldugum kiz "fil pizza ya gelsene" dedigi zaman ne dedigini dahi anlamaktan aciz, sosyallesme özürlü cocuktuk orta1 yasimizda.. Ve fakat sahaya ciktigimizda o dengeyi oturtuyorduk iste.. Yillar yili heveslendigin basketbol lisansini senin yerine biz aldik.. Artik bu kac sinema eder onu bilmiyoruz elbette.. Nerden baktiginiza göre her sey degisebilir. Ben sevdigim bir eylemi hafta sonu günde yedi-sekiz kez yapabiliyordum.. anlatsam algilamakta dahi güclük cekeceginiz son derece carpik yetistirilis biciminin yasattigi deneyimlerin yaninda bir o kadar da keyifli, mutlu bir yasamdi aslinda.. Köy gibi.. Buradan baktiginizda inanamiyorsunuz o kosullarda yasam sürdügünüze lakin oradayken de dünyanin en güzel adamiydik aslinda.. bugün x arabam degil de 40 tane süper lüks y arabam olsa da biliyoruz ki yasamin sirri o nesnelerden ziyade sizin onlarla kurdugunuz iliskide saklidir.. Biz de futbol topu ve futbolla kacamayacagimiz yasami kendi icerisinde oldukca renkli kildik. Bir futbol topu ve mümkünse filesi olan iki kaleden olusmus saha bugün milyon euroya alacagimiz nesnenin yerini tutabiliyordu. Hatta fazlasini..


diye gider yazi daha. Mactir sudur derken ancak vakit bulup acilis yazisi yerine bunu yazdik ki yazi derdimi de anlatsin. Bu yaziyi baska yere yazamam. . bütünlügü yoktur, hatalari coktur belki anlami da yoktur.. Lakin burasinin kural koyucusu da krali da benim.. Hosgeldik..