1974: Sepp Maier & Uli Hoeness Kacisi.!

Bu gol önemlidir. 1974 Dünya Kupasinda ilk ve son kez olmak üzere Dogu ve Bati Almanya karsilasir.. 1-0 ile sürpriz bir sekilde Dogu, Bati'yi yener. Kaptanlar yazisinda tam bu zamanda Beckenbauer'in kendisini gösterdigini ve takimi ayaga kaldirdigini belirtmistik. Öyle bir zaman ki tüm Alman gazeteleri Bati Almanya oyuncularina saldiriyor ve herkes cökmüs bir vaziyette gelen siddetli saldirilari kendi mesrebince savurma gayreti icerisinde.. Takimin tam bu bitmis halinden yukari cikip Dünya Kupasini almasinda siklikla Beckenbauer'in payindan bahsedilir ve fakat isin bir de bilinmeyen bir boyutu var.. Sepp Maier anlatiyor o gece ve sonrasinda yasanilanlari...

" O gece Helmut Schön olmadan tüm takim oturduk, konustuk. O kadar süre bir arada kalinca herkes her seyi söyleyebilme hakkini kendisinde görüyor. Ictik, birbirimize bagirdik, cagirdik.. Tam o anda Uli Hoeness ile benim aklima bir fikir geldi. Neden simdi eslerimizin yanina gitmiyoruz ki ? Biz onlari o gece mutlaka görmek istiyorduk.. Kadinlarimiz bizden yaklasik 100 km ötede bir hotelde kaliyorlardi. 1974 yilinda Kizil Ordu Fraksiyonu aktif idi. Polisler ve onlarin kurtlarinin gözetimi altindaydik, 24 saat kontrol adina her yer aydinlikti.. Kacmak icin cok kötü bir zamandi aslinda..

Biz tanidigimiz bir güvenlik memuruna Hamburg'a gitmek istedigimizi ve bir arabaya ihtiyacimiz oldugunu söyledik.. Adam söyle bir bize tuhaf bir sekilde bakti ve yardim edemeyecegini söyledi. Siz icmissiniz baya ve bu sekilde araba süremezsiniz dedi. Bizi bu cevap pek tatmin etmedigi icin sonrasinda ekledi " Tamam o zaman, ben götüreyim sizi.."

Ve fakat memur arkadas öyle yavas sürüyordu ki bizim o kadar vaktimiz yoktu. Ben sonunda dayanamadim, cekil kenara, ben sürecegim deyip o iyi adami arkaya gönderdim ve Uli Hoeness ile ben önde yolculuga devam ettik..

Hotele üc km kala kirmizida isikta gectim zira frenler tutmuyordu artik.. Durmam gerekecegi zaman yüz metre önceden frene basiyordum ve daha cok el frenini kullaniyordum. Neredeyse sabah olmustu ve sabaha karsi 5'te biz otele gelebildik. Orada bizi eslerimizle beraber Uli'nin bir kac arkadasi bekliyordu ve biz hanimlarimizi haftalardir görmüyorduk, amacimiz sadece bir kac saat onlarla oturup konusmakti..

Barda oturur muhabbet eder iken bizi Kölner Express gazetesinden Karlheinz Mrazek gördü. Onu görür görmez burada olanlar hakkinda tek satir yazmamasi üzerine konustuk ve biraz da tehtit ettik, yazarsa onu dövecegimizi söyledik. Bir sey yazmadi ama biz zaten Dünya Sampiyonu olmustuk ve ondan sonra aslinda cok seye izin cikiyor haliyle.. Mrazek ile o günden sonra sürekli görüstük ve bugün dahi kendisiyle iletisim halindeyim..

Biz Hotelde oturur iken güvenlik memuru da frenleri yaptirmak icin tamirhane tarzi bir yer ariyordu ama o saatte hicbirisi haliyle acik degildi ve biz o bozuk frenlerle geri dönmek zorunda kaldik. Elbette bu geri dönüs yolculugunda yine en büyük yardimcim el freniydi. Kaldigimiz otele bir kac kilometre kala ben arkaya gectim ve araba otelin kapisindan gecer iken Uli ile battaniyenin altina saklandik, kimse bizi yakalayamadi.

Hizli bir sekilde giyinip saat tam 10'da yani zamaninda antreman sahasinda olduk. Benim sag elim el freninden dolayi yanmis ve kabarciklar cikmisti. Helmut Schön bu durumu hemen farketti ve bana ne oldugunu sordu. Hafif sakatligim var dedim ve yerimi yedek kaleciye birakip biraz mola verdim.."