Uzaktan sevmek..

Buna hala gülerim, o denli güzel ve uzaktan sevmek, tartışmasız aşkların en güzeli arkadaş..

Başka açıdan da insanlara fazla yaklaşmamak için de çaba harcıyorum. Yamacına gelip biraz tanıyınca iş çok zor, gerçekten zor..

Maalasef kafamızın içerisinde aslı olmayan insan profilleri kol geziyor. Bu yıllar içerisinde romanlardan, kitaplardan, filmlerden ve saflığımızla algılayabildiğimiz ölçüde tanıdığımız insan profillerinden oluşturulmuş bir kolaj.. Yıllar içerisinde farkında olmadan ne güzel resimler, insanlar yaratmışız. Bu bütüne dair bir ayrıntıyı dışarıda görünce hemen çoktan gönlümüzü kaptırdığımız bu profili yapıştırıveriyoruz karşımızdakine.. Bir bakışta aşk dedikleri genelde budur. Yıllar yılı içinde sevdiğin karakteri bir başkasına çok ufak bir ayrıntısı benzeşti diye yapıştırmaktır..

zamanla tanıyorsunuz.. Aşk'ın bittiği yer bu tanıma aşamasının bitip gerçekle yüz yüze kaldığınız andır.

Evlilik, aynı evde yaşama gibi durumlar bu tanımaya hız katar. Özünü tanıdığınızda geçen zaman belki bir saygının yeşerttiği, yaşanmışlıkların değer kattığı sevgi" oluşturur ama o tutku gider, bakış değişir, resim bozulur ve aslında "olağan" bir ilişki dönemi başlar. Bazen o sevgi filan da kalmaz..

Aylar önce böyle bir şey yaşadığımda sanırım yaşamın gerçeği bu dedim. On yıl önce "bu değilse bir başkasıdır" derdim.. Yaşlanmak dedikleri sanırım bu olsa gerek, arayış biter..

Ya da Aykut gibi.. Böyle iyi, gelme yamacıma.. iyi iyi, en güzeli;)