"..bizim ilk sampiyonlugumuz 1972 senesinde geldi. Gercekten o sezon büyük bir cekisme yasandi ve son maca kaldi her sey. Schalke ile son hafta karsilasacaktik ki Schalke bizim sadece bir puan arkamizda ikinciydi. Biz cok iyiydik ve 5-1 kazanarak Sampiyon olduk.. Sonrasinda öyle büyük konusmalar filan olmadi ki sevmem zaten bu gibi seyleri ama oyuncular olarak kendi aramizda kutladik bu sampiyonlugu.. Deli gibi ickiye vurduk kendimizi.. ama ertesi günü arkadaslik maci icin Iran'a ucacagimiz hep aklimizdaydi.
Normal sartlar altinda ucak saat onda kalkacakti. Gec kaldik. 1 saat.. 2 saat.. derken 1o saat oldu. Bosver, bir sey olmaz, icmeye devam dedik.. Ucus nasil olsa istanbul üzerinden olacak ve sabaha karsi 6'da ancak Tahran'da olabilecektik. Hicbir sekilde dinlenme firsati olmadan, 40 derece sicaklikta icimizdeki alkol henüz kendisini disari atamadan ilk macimiza ciktik..
..haliyle 8 dakikada 3 gol yedik ki birinci golü inanin bugün bile hatirlamiyorum.. Sonra Beckenbauer geldi ve böyle bir sonucun utancini uzun süre yasayabilecegimizi bize hatirlatti. O andan sonra biz kendimize geldik ve maci 5-3 kazandik.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder