Futbol Oynamak/Yazmak.!

"Ülkemde oynadigim sinif takiminin dahi en iyisi degil iken Almanyada koca bir köyün yildizi olabilmis kendimden bunu cok iyi biliyorum ben.. "

Devam edelim buradan.

Ben yurdun icerisinde on yili askin bir süreyi futbol oynayarak, ders calisarak gecirdim. Günde alti mac üc etüt idi on yil boyunca günlük program.. Öyle istedigim icin degil , baska sansimin olmadigindan dolayi böyleydi. Uzatacak degilim, benim futbolu sevdigim kadar babamin futbola düskün ogul profilinden nefreti vardi. Aksamlari sorun degildi de uzun ögle teneffüslerindeki maci tüm hocalardan gizlenerek yapmak durumunda kaldigim icin bugün bile kizginim ona.. Almanyadaki yas grubumun teknik direktörü lisansim olmadigi halde beni iki yas büyüklerin arasinda resmi maca cikarmak icin eve gelip babami ikna etmek durumunda kaldi ve hatta onun almadigi kramponu, formayi da bizzat kendisinin temin edecegini söyleyerek.. Babam icin mesele elbette para degildi, dönemin tipik Türk babasi iste, baska türlü hayalleri vardi üzerimde. O oynadigim tek resmi mac, hayatimin macidir benim. Üzerimde forma, yesil zemin altimda, ayagimda harbi futbol topu ve biraz iri-kiyim gencler arasinda ama kesinlikle cok büyük keyif alarak.. Bu dünya kupasi da biraz böyle oldu.. O mac gibi, unutulmaz. Izledik, yazdik ve dibine kadar yasadik..

Bizim babalar,anneler cokca zaman cocugunun ne yaptigindan ziyade ne yapmasi gerekirliligi ile o kadar cok ilgileniyorlar ki koca bir cocukluk dönemi ebeveynlerimizin yapamadiklarini onlara yapabilme ihtimalini verme adina heba ediliyor. O dönemde ne yaptiginiz ise sizinle Tanri arasinda bir mesele olarak kaliyor daha cok..

Ben diyemedim futbolcu olacagim diye, kosturamadim pesinden. Bu dünyada Aile baskisini en cok örnek gösterilen cocuklar ceker. Babasini, annesini bir kez olsun düs kirikligina ugratmamisgillerin yasadigi baski inanilmazdir. Bir kez olsun zamaninda zincirleri kirabilseydim, cok ucuk beklentiler esiginde degil de „bundan bi bok olmaz“ karamsarliginda büyüseydim cok sey cok baska olurdu.. Istediklerini yaptikca baski artti ve artik benim istekdiklerimden ziyade onlarin gönlünü hos tutmak icin yasamimda her türlü yanlis secimi de yaptim. Uyandigimda hayat coktan gecip gitmisti bile.. Bir daha dünyaya gelsem en gec on yasinda babamin benden umudunu kesmesini saglayacak sekilde yasardim o cocuklugu..

Futbolcu olmamayi hic kafaya takmadim ama o kadar erken pes etmisligin acisini bugün bile cekiyorum. Hicbir sey olmasaydim da arkasindan kosacak kadar futbola deger verebilseydim keske..

Bugün yine benzer bir noktadayim aslinda. Oynama yasi gecti ama seyretmek, üzerine yazmak,cizmek..

Bloggerlar olarak futbol yazari kimligiyle varolma hayalini coktan terkettik biz. Buradan cikilacak yer, gidilecek yolun uzunlugu bellidir, baska bir ülkede yasam sürdügümüzden dolayi benim icin digerlerine nazaran beklenti yok denecek kadar az. Ülkede olsaydim ama aldigim kucuk kucuk tekliflerle gayet de ortalama bir hayati sürdürebilirdim ve meselem para kazanmak degil, futboldan kopmamaktir kisaca..Ve fakat yüksek ihtimal bu benim “ bu sekilde „ izledigim son dünya kupasi olacak.

Dünya Kupasi basladigindan bu yana ömrümün en yogun futbol zamanini geciriyorum. Cok seviyorum ama ayrilma vakti de geliyor yavas yavas..

En cok da ne koyuyor biliyor musunuz..

15 yil önce oldugu gibi bugün de yeteri kadar pesinden kosamiyorum duygusu var. Yine o sevginin gerektirdigini yapamiyorum gibi hissediyorum..

Yazinin, futbolun pesinden kosmak ayni zamanda benim icin ülke degistirmekle es deger oldugundan dolayi ne kadar "bu sefer ayni hatayi" yapmayacak desem de kacarim yok, cok iyi biliyorum.

Insanlar blog yazarlarini bir gün cok önemli futbol yazari olmak istediklerini ve bu sekilde paraya para demeyecek günleri hayal ettigini sanir. Cok büyük bir yanilgi bu. Elbette bunca öküzün rol aldigi bu piyasada bir televizyon programi yapip Noat,Tardini,Lamuja’li Avrupadan Futbol programi yayimlamayi hayal etmiyor degiliz ama bu daha cok isin geyigi.. Gercekci bir sekilde kimsenin buradan aldigi hazzin disinda bir baska beklentisi inanin yoktur, mesele bunun devamini saglamaktir daha cok..

Benim an itibari ile sitemeter verilerine göre günlük 2596 insanim var okuyan. Dünya Kupasi ile beraber bunun bir kismi gider. Inanin bana bunun iki milyon olmasi ile iki bin olmasi arasinda cok büyük bir fark yok. O egoyu bu rakamla da tatmin ediyoruz biz genelde lakin mesele su ki futboldan yazidan yasamin gerektirdikleri nedeniyle kopmak durumunda kaliyoruz ve tüm caba futbola vakit ayirabilecek sekilde yasami bicimlendirmektir. Siz de yasayan, sorumluluklari olan insanlarsiniz ,bu sekilde bir vakti spor yazari olmayan hangi insanoglu verebilir ki ?

Gecen sene bu zamanlarin biraz öncesi birakmistim. Birakma durumuna beklemedigim kadar ilgi oldu ve acikcasi insanlarin bir kismi bu ilgi-alaka nedeniyle böyle birakma islemlerine basvurdugumu dusunuyor. Oysa birakmak, ara vermek bu aylar boyu yazarak kazandigin okur kitlesinin yüzde seksenini iki haftada kaybetmektir ki ben sik sik ara vermek ve bir kere de birakmak durumunda kalmisimdir. Meslegi futbol yazarligi olmayan, buradan para kazanmayan insanin bu sekilde vakit ayirmasi kisinin yasamina cok agir darbeler vurur.

Sunu iddia ederim, benim yaptigim sekilde blog yazan insan ögrenci dahi olsa derslerinden kalir, sevgilisi birakir, sorun yasar. Ama iste o paylasma tutkusu yok mu.. O yazmak, o disariya akitmak..

Kaybettirdigi her sey icin deger.!

Okuyan,eden, yorum birakan herkese bu vesileyle de cok cok Tesekkür.

Araya Agustos ayinda kisa bir tatil girecek olsa da sonrasinda bir süre daha buradayiz biz..

„Gazetede yüz kelimelik bir kösem olacagina bu bloga yazmaya devam edecek vaktim olsun“

P.S: Final maci ve sonrasindaki bir kac gün buradayim. Agustos ayinda yokum sadece.. Tatile girmedim henüz, icimden geldi yazdim sadece:)