Aslinda ben hicbir zaman siire karsi "yeterince" ilgili olamadim. Nedenleri arasinda samimiyetsizligin kol gezdigi en büyük alanin Edebiyat'in siir kismi ve sair tarafi olarak görmemdir. Bana pek cogu zorlama gelir. Hani bir yerlerinden gercek damlar velakin yine de kirpilmis kisimlari, rahatsiz eder, velhasil, sevmem cok. Yine de bazen carpilmiyor degiliz kimi misralara. "Yalan Siirler" Akif Kurtulus'un bir kitabi. Gecenlerde bianet'deydi sanirim, "terör" hakkinda yazdigi makaleyi okudugum bu adamin boyle güzel misralari oldugunu bilmezdim.
Ne oldugunu merak ediyorsaniz gidin kitabi alin, ama su bir kac örnegi eklemeden de olmaz.
"Saclarım önüme düsmese, alnımla ilgilenmeyecegim / korkarım bir cocukluk yapacagım yüzümü dağa dönsem"
"ne zamandı, bir suyun önünde birlikte durmustuk
bir adim atsak ka$imizdan kirpigimizden tutu$acaktik"
...yokuşta ay dokunur sırtıma, döner yüz göz olurum"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder