Farid Farjad.!

Bir ara Dostoyevski meraki saldi. Yazdigi her satiri okumaya yemin etmis gibi saldirdim üzerine. Ögrencilik yillari, Ankara..

Evim Ankaranin Kizilayinda. Simidini alan evime cay icmeye geliyor. Gelen yilda bir kez geliyor ama her gün birisi kapimda. Dayanamadim, disari attim kendimi. Raskolnikov'a konsantre olabilecegim cafe arayisina ciktim.

"Kitap Kurdu"

Yeni evim burasi. Kitaplarimi alip buraya kosuyordum. Cayi güzel, ortam iyi ama her seyin disinda müzikleri muhtesem. Bir keman var ki anlatilmaz. Dostoyevskinin karanlik gecelerinin tinisi. Onsuz devam edemiyorum artik dostoyevskilere..

Baslarda yabancisiydik, "abi su dünkü calani bir daha cal, bak yarim kaldi Raskolnikovum.. Sonja da ben de bekliyoruz onu" diyemedik.. Zamanla muhabbet gelisti ve artik ben gelir gelmez bu muhtesem keman tinisi da arkamdan gelmeye basladi..

Eve kapandigim dönem. Iki yil boyunca tuvalette dahi kitap okudugum dostoyevski dönemim. Olmuyor artik.. Gürültüden, misafirlerden, sevgilinin dirdirlarindan degil o keman ezgisi olmadan konsantre olamiyorum. haber metni gibi okuyorum dostoyevskileri..

Gittim, abi ismi, cismi nedir, yaz sunu bana dedim. Saclari birazcik seyrek olan eski kusak devrimcilerden bir abi. Yazdi kagida verdi bana. O elimdeki kucuk kagit parcasi ile yirmi bes kasetci gezdim, yokogluyok. Internette arattigim vakit iki arap web sitesi cikiyor.. youtube henüz dogmamis.

Sonrasinda caresiz gittik yine cafeye, abi saolsun o zamana kadar cikmis olan dört albümü de bana yakiverdi. Akabinde ayrilmaz bir ikili olduk.

Sonrasi var.. Yarina kalsin.

Ama su kesin ki cok feci kiskandim. Onca sene degil konserini, hakkinda en ufak bir haber duymak icin her yere baktigim adam bugün benim coktan vazgectigim yerde kemani elinde..

.