Lara'ya Kalkan Tren.!

Ben kendimi bildim bileli futbolcularin sahanin disindaki yasamlarina ilgi duydum. Bu yazdigim yerin temelinde oyuncularin saha icerisinde oynadiklariyla futbol disi yasamlarindan olusan bütünün analizleri vardir. O psikolojiye bir merak da söz konusu. Misal kendisi sahada mücadele eder iken top toplayan Arda'nin bir süre sonra kendisinin üzerinden Kaptan yapilmasini Sabri nasil karsilamistir ? Cokca bahsettigi gibi sene basinda dusunup tasinip kendi icerisinde kimi sorgulamalara iten bu mudur ? Futbol hicbir zaman sadece futbol olmamistir, her zaman yasamin icerisindeki bütünün bir parcasi olarak yer almistir. Yasam bir bütündür ve icerisindeki her sey birbirlerine bagli bicimde gelisir, birbirleri ile etkilenim icerisindedirler. Özil böyle bir icgüdüye satranc oynayarak da biraz sahip olmus olabilir iken Enke'nin kimse tarafindan tartisilmayan yeteneginin son yillarda bu kadar güzel bir sekilde ortaya cikmasi ayni zamanda kizinin ölümü sonrasi degisen yasam algisi,futbol bakisindan da kaynaklaniyor mudur ? Iste bu gibi yaklasimlar sonrasi insan sürekli izledigi futbolculara karsi biraz daha fazla yakinlik duyar ve sanirim bundan olsa gerek dün bütün gece yazmam gereken programlardan yapacagim bütün isler kala kaldi.. Sabahin en köründe kalkip ancak kendime gelebildim.. Ayni duygular ispanyol oyuncu saha icerisinde vefat ettigi vakit bu denli yogun olmamistir zira cokca dedigim gibi kurulan iliskidir aslolan ve bu da onun en aci geri dönüsümüdür bize.




Gladbach düsse de o Benfica'nin gözünden kacmamisti.. Bir yil sonra kaptan oldugu Benfica'dan Barcelonaya gecse de o naif ruhu bu denli baskiyi kaldirabilecek durumda degildi. Sonraki duragi ve yasanilanlar malum.. Fenerbahce'den kendi istegiyle gitti zira o baskiyi kaldiramayacagini gördü.. Bir mac sonrasi atilan siseler, cakmaklar ve burada da yer verdigimiz o röportajinda belirttigi gibi bu duyguyla yarim yila yakin bir zaman dilimi yasamanin agirligini kaldiramayacagini anladi. Ne klube kizdi ne de kendisine.. Sadece bu baskiya karsi direncsiz oldugunu kabul edip yollarini erkenden kendisi ayirdi.. Bundan bahseder iken klubun de kendisine yol cizmesi icin erken hareket ettigini de belirtiyordu. Alti ay issiz kalip ispanya ikinci ligine ve oradan da Hannover'e geldiginde o baskiyi bir daha hicbir zaman hissetmeyecegi gelismeler onu bekliyordu..

Bugün aramizda olmadigi icin arkasindan yapilan güzelleme degil öyle oldugu icin söylüyorum dünyanin en merhametli insanlarindan ve maalasef di. Evinde besledigi köpekler bilmem kac bin dolara alinmis degil ispanya ve portekiz maceralari esnasinda sokaktan topladiklaridir.. Eskiden ben de aslinda baskaydim, iyi ve güzel bir insandim cocuklugumda.. Köyde disarida yatan köpegimizi cuvallarla sarip taslarla o cuvallari tutusturdugumu bilirim ve öyle ki her yarim saatte bunu tekrarlayip sabaha kadar uyumadigimi da.. Bu henüz daha yasamla/yasadiklarinla bozulmamis safligin ya da cocuklugun bir disavurumudur, insani bir duygudur ve zamanla/yasamla gelip gecer.. Simdi degil bir hayvanin üsümesine katlanamamak yer yer onlarin kesildigini görüyoruz da gecip gidiyoruz önünden.. Enke, o benim cocuklugumda varolan masumiyeti koruyabilmis ve o duyarlilikta yasadigi olaylar sonrasi yasamini devam ettirememistir.. Intihar mektubu da ortaya cikmis, hayata kendi istegiyle bilincli bir sekilde son vermistir bu güzel insan.



Cocuguyla olan resimlerinini görünce daha iyi anliyorsunuz aslinda.. Özellikle iki-uc yasina kadar olan kisminda o canavarlar bambaska olur, inanilmaz baglanir insan. Beni bilenler ablamin kucuk kizina olan düskünlügümü de bilirler.. Öyle oluyor ki 200 km abuk subuk bir yolu cekiyorum buradan ve sadece o ilk yarim saat icin.. Sonra dogruyu söylemek gerekirse cok ilgilenmiyorum ve bunun icin mi geldim diyorum icimden.. Ama o ilk yarim saat icerisinde yasanilacaklar öyle bir baski olusturuyor ki dayanamiyorsunuz,ona kosuyorsunuz.. Bazen düsünüyorum bir kizim olsa nasil olurdu diye.. Bir de kizi olan insanin dogdugundan bu yana ölmemesi icin mücadele verip bilmem kac kez tehlikeli ameliyatlar sonrasi ona nasil yaklastigini ve yasadigini da.. Kizinin sürekli hayati tehlike icerisinde olmasi siradan bir babadan daha farkli bakmasina yol acmistir. Sevgiliniz,kiziniz, köpeginiz ve her seyin degeri cokca zaman yoklugunda, yok olabilecegini düsündügünüzde daha somut bir sekilde kendisini ortaya koyar.. Lara, "tamam hayati tehlikesi gecti" dedigi günden bir kac gün sonra vefat etmistir. Zamaninda buraya sadece Fenerbahce kismini koydum röportajin ama iceriginde yasamin kendisi icin yer yer zor zamanlari oldugunu ve bazen Lara'nin ölümünün engellenebilme ihtimalini sürekli düsündügünü söylemisti. Insan bununla yasayamaz.. Bu soruyu günde kac kere kendisine sordugunu bir alt resimden anlayabilirsiniz..



Bir hafta önce yine arkadasim dövme yaptiracagindan bahsediyordu. Ona tek bir sey söyledim: Sürekli görebilecegin bir yere olmasin.. SIKILIRSIN ve sürekli görmek BUNALTIR seni.. Bunaltir dedigim basit bir resim, cince yazi vesaire.. Insan her kalktiginda her eldivenini giydiginde, yüzünü her yikadigindan o iki yasindaki güzelligi ve ölümünü hatirlayarak nereye kadar yasayabilir ki ? Bir sucluluk duygusuyla yasamistir yasamini ve belki de bu ona verilecek en büyük cezadir kizinin isminin dövmesinin her gün görebilecegi sekilde ellerinde olmasi.. Sokakta gördügü köpeklerin kimsesizligine katlanamayan adam kendi kizinin yukarilarda bir yerde babasizligina nasil katlansin ? Tanriya inaniyor musunuz diye soruldugunda ben bu yasamda varolan her seyin bir anlami olduguna inaniyorum diye cevaplamisti. O trene kendi algisinda bir anlam yükleyip binip gitti..



Tasarlanmis bir intihar olmadigindan bahsediyorlar ki belki de dogrudur.. Dünya Kupasinda oynama isteginden ve daha dün Carsamba aksamina verdigi röportaj randevusundan.. Oysa Lara'nin ölümünden alti gün sonra maca cikmis adamdir.. Bu futbol onun kendinden kacisinin tek yoluydu.. Belki de ilk defa o baskinin olmadigi bir futbol eglencesi kendisine bulmustu lakin diger tarafin baskisi insanlarin tahmin ettiginden cok daha fazlaydi. Mayis ayinda evlatlik edindikleri cocugun arkasindan bizi yasama baglayacak der iken sanirim kimse bu cümlenin siradanliginin disinda barindirdigi gercek anlamini göremedi.. Yasami kendisine baglamak üzere bir baska kiz cocugunu evine alir iken aslinda kolundaki dövme gibi bu evlatlik edinme eyleminin belki de sadece onu daha fazla hatirlatmasinin disinda bir anlami olmadi.. O sekiz aylik bebeye daha fazla sans vermeliydi belki ama hayat.. Bu yasimda ögrendigim ve vazgecmeyecegim bir sey varsa herkesin her eylemi kendi icerisinde bir bütün oldugunun bilincidir. O eylem belki senin yasamina, senin bakis acina ve geldigin su noktada edindigin tecrübe sonucunda hayat algina celisik gelir ama eylem kendi icerisinde bagli bulundugu bütün icerisinde her zaman tutarlidir. Kimseyi yargilamiyorum ve biliyorum ki onun yasamindan ve penceresinden her sey ona göre dogrudur.



Bir tren gördü Bremen'e giden ve belki orada durmayip cok baska yere gidecek olan.. Bir ihtimal düsünmüs olacak ki bu tren beni kizima götürecek.. Belki milyonda bir ihtimal olsa da o tren kizinda duracak idi.. Bugün aramizdan hangimiz o trenin kizina kalkmadigini söyleyebilir ? Öyle olmus dahi olsa -ki pek imkan dahilinde degildir- ona inanmis bir babanin ona dogru gidisini hangi güc yargilayabilir ki ? Benim icin tüm bu yasanilanlarin basit bir özeti vardir. Bir baba trene atlayip kizina gitmistir.. Kizini bizlerden, hannover taraftarlarindan daha cok sevmistir.. Kiziyla beraber olmayi degil sadece ona kavusabilme ihtimaline hepimizi yikip gecmistir.. Her insanin birisini sevme ve ona dogru kosma hakki her zaman her yerde saklidir.. Bu dünyada kalip da yapacaginiz eylemlerinin herhangi birisi veya toplami belki de kizini görmekten daha önemli degildir, aksini kim iddia edebilir ki ?



Bindigin tren umarim istedigin noktada durmustur, yolun acik olsun Robert Enke..